咏yǒng史shǐ((二èr十shí一yī首shǒu))--刘liú基jī
咏史(二十一首)。明代。刘基。凯风扇朱夏,草木生清凉。卧疾澹幽旷,白日悠且长。散帙观古人,喟焉想虞唐。阳春能几何,阴气多繁霜。天道谅悠悠,人理亦茫茫。咏歌寄深情,歌罢增慨慷。