善shàn权quán寺sì相xiāng传chuán为wèi祝zhù英yīng台tái旧jiù宅zhái，，寺sì后hòu一yī台tái，，云yún其qí读dú--陈chén维wéi崧sōng
傍bàng东dōng风fēng，，寻xún旧jiù事shì，，愁chóu脸liǎn满mǎn红hóng筯zhù。。任rèn是shì年nián深shēn，，也yě有yǒu系xì人rén处chù。。可kě怜lián黄huáng土tǔ苔tái封fēng，，绿lǜ罗luó裙qún坏huài，，只zhǐ一yī缕lǚ春chūn魂hún抛pāo与yǔ。。为wèi他tā虑lǜ，，还hái虑lǜ化huà蝶dié归guī来lái，，应yīng同tóng鹤hè能néng语yǔ。。赢yíng得dé无wú聊liáo，，呆dāi把bǎ断duàn垣yuán觑qù。。那nà堪kān古gǔ寺sì莺yīng啼tí，，乱luàn山shān花huā落luò，，惆chóu怅chàng煞shā台tái空kōng人rén去qù。。
善权寺相传为祝英台旧宅，寺后一台，云其读。清代。陈维崧。傍东风，寻旧事，愁脸满红筯。任是年深，也有系人处。可怜黄土苔封，绿罗裙坏，只一缕春魂抛与。为他虑，还虑化蝶归来，应同鹤能语。赢得无聊，呆把断垣觑。那堪古寺莺啼，乱山花落，惆怅煞台空人去。