登dēng楼lóu--文wén天tiān祥xiáng
茫máng茫máng地dì老lǎo与yǔ天tiān荒huāng,,如rú此cǐ男nán儿ér铁tiě石shí肠cháng。。七qī十shí日rì来lái浮fú海hǎi道dào,,三sān千qiān里lǐ外wài望wàng江jiāng乡xiāng。。高gāo鸿hóng尚shàng觉jué心xīn期qī阔kuò,,蹇jiǎn马mǎ何hé堪kān脚jiǎo迹jī长zhǎng。。独dú自zì登dēng楼lóu时shí拄zhǔ颊jiá,,山shān川chuān在zài眼yǎn泪lèi浪làng浪làng。。
登楼。宋代。文天祥。茫茫地老与天荒,如此男儿铁石肠。七十日来浮海道,三千里外望江乡。高鸿尚觉心期阔,蹇马何堪脚迹长。独自登楼时拄颊,山川在眼泪浪浪。