和hé蒋jiǎng公gōng秉bǐng思sī归guī韵yùn--陆lù文wén圭guī
不bù愁chóu世shì路lù太tài行xíng难nán,,自zì叹tàn行xíng藏cáng愧kuì孔kǒng颜yán。。借jiè榻tà寺sì中zhōng分fēn两liǎng寺sì,,思sī乡xiāng山shān上shàng又yòu重zhòng山shān。。凄qī然rán碧bì草cǎo天tiān连lián远yuǎn,,轮lún与yǔ白bái云yún僧sēng对duì间jiān。。我wǒ亦yì天tiān涯yá流liú落luò客kè,,何hé时shí同tóng赋fù大dà刀dāo还hái。。
和蒋公秉思归韵。宋代。陆文圭。不愁世路太行难,自叹行藏愧孔颜。借榻寺中分两寺,思乡山上又重山。凄然碧草天连远,轮与白云僧对间。我亦天涯流落客,何时同赋大刀还。