次cì黄huáng司sī户hù红hóng糟zāo韵yùn四sì首shǒu其qí四sì--项xiàng安ān世shì
世shì人rén两liǎng眼yǎn迷mí青qīng红hóng,,百bǎi忧yōu一yī笑xiào无wú欢huān容róng。。仙xiān官guān美měi禄lù不bù肯kěn受shòu,,白bái首shǒu世shì路lù誇kuā龙lóng钟zhōng。。
高gāo人rén箕jī踞jù得dé所suǒ籍jí,,焦jiāo柈bàn不bù羡xiàn天tiān厨chú丰fēng。。我wǒ欲yù从cóng君jūn觅mì羹gēng法fǎ,,有yǒu田tián种zhǒng秫shú园yuán栽zāi菘sōng。。
次黄司户红糟韵四首 其四。宋代。项安世。世人两眼迷青红,百忧一笑无欢容。仙官美禄不肯受,白首世路誇龙钟。高人箕踞得所籍,焦柈不羡天厨丰。我欲从君觅羹法,有田种秫园栽菘。