和hé友yǒu人rén悼dào亡wáng((一yī作zuò丧sàng歌gē姬jī))--温wēn庭tíng筠yún
玉yù貌mào潘pān郎láng泪lèi满mǎn衣yī,,画huà罗luó轻qīng鬓bìn雨yǔ霏fēi微wēi。。红hóng兰lán委wěi露lù愁chóu难nán尽jǐn,,
白bái马mǎ朝cháo天tiān望wàng不bù归guī。。宝bǎo镜jìng尘chén昏hūn鸾luán影yǐng在zài,,钿diàn筝zhēng弦xián断duàn雁yàn行xíng稀xī。。
春chūn来lái多duō少shǎo伤shāng心xīn事shì,,碧bì草cǎo侵qīn阶jiē粉fěn蝶dié飞fēi。。
和友人悼亡(一作丧歌姬)。唐代。温庭筠。玉貌潘郎泪满衣,画罗轻鬓雨霏微。红兰委露愁难尽,白马朝天望不归。宝镜尘昏鸾影在,钿筝弦断雁行稀。春来多少伤心事,碧草侵阶粉蝶飞。