画huà堂táng春chūn((即jí席xí))--仲zhòng并bìng
画堂春(即席)。宋代。仲并。溪边风物已春分。画堂烟雨黄昏。水沉一缕袅炉薰。尽醉芳尊。舞袖飘摇回雪,歌喉宛转留云。人间能得几回闻。丞相休嗔。