满mǎn江jiāng红hóng--郑zhèng元yuán秀xiù
满江红。宋代。郑元秀。老子生朝,萧然坐离骚窟宅。更莫诧、才雄屈宋,诗高刘白。不向凤凰池上住,不逃鹦鹉洲边迹。谩一官、如水过称呼,诸侯客。平生志,水投石。首已皓,心犹灵。算陆沉雄奋,总非人力。广武成名惟孺子,高阳适意须欢伯。睨醉乡、一笑抚青萍,乾坤窄。