望wàng江jiāng南nán((茶chá))--吴wú文wén英yīng
望江南(茶)。宋代。吴文英。松风远,莺燕静幽坊。妆褪宫梅人倦绣,梦回春草日初长。瓷碗试新汤。笙歌断,情与絮悠扬。石乳飞时离凤怨,玉纤分处露花香。人去月侵廊。