临lín江jiāng仙xiān((闺guī怨yuàn))--韩hán淲biāo
临江仙(闺怨)。宋代。韩淲。脆管繁弦无觅处,小楼空掩遥山。柳丝直下曲阑干。海棠红欲褪,玉钏怯春衫。_酒不成芳信断,社寒新燕呢喃。雕盘慵整宝香残。绮疏明薄暮,帘外雨潺潺。