春chūn初chū对duì暮mù雨yǔ--温wēn庭tíng筠yún
春初对暮雨。唐代。温庭筠。淅沥生丛筱,空濛泫网轩。暝姿看远树,春意入尘根。点细飘风急,声轻入夜繁。雀喧争槿树,人静出蔬园。瓦湿光先起,房深影易昏。不应江上草,相与滞王孙。