相xiāng和hé歌gē辞cí··胡hú无wú人rén行xíng--徐xú彦yàn伯bó
相和歌辞·胡无人行。唐代。徐彦伯。十月繁霜下,征人远凿空。云摇锦更节,海照角端弓。暗碛埋砂树,冲飙卷塞蓬。方随膜拜入,歌舞玉门中。