横héng吹chuī曲qū辞cí··雨yǔ雪xuě曲qū--翁wēng绶shòu
横吹曲辞·雨雪曲。唐代。翁绶。边声四合殷河流,雨雪飞来遍陇头。铁岭探人迷鸟道,阴山飞将湿貂裘。斜飘旌旆过戎帐,半杂风沙入戍楼。一自塞垣无李蔡,何人为解北门忧。