九jiǔ日rì次cì比bǐ玉yù韵yùn--程chéng嘉jiā燧suì
九日次比玉韵。明代。程嘉燧。年来渔父已无家,长负篱间九日花。偶共轻舟寻窈窕,尚怜行步趁欹斜。人归月下仍逢酒,病起风前只嗅茶。寥落孤云无住着,爱君天末自朱霞。