次cì韵yùn思sī睿ruì见jiàn寄jì--杨yáng时shí
次韵思睿见寄。宋代。杨时。圣贤千古愧难攀,力学方忧敢自閒。顾我久抛声迹外,惭君犹挂齿牙间。平生拙计心长在,解带高风志未还。捧檄于今非得已,漫劳魂梦绕溪山。