白bái莲lián--杨yáng公gōng远yuǎn
白莲。宋代。杨公远。横塘清浅藕花开,绰约冰姿绝點埃。雨过浑疑汤饼试,风生却讶玉山颓。未经太液承恩去,先向东林结社来。铨次群芳须第一,妖红丽紫尽舆台。