逍xiāo遥yáo咏yǒng--宋sòng太tài宗zōng
逍遥咏。宋代。宋太宗。岂将容易话长生,辛苦徒劳业未精。安肯便教贪上得,先须礼让后纯诚。绛霄音旨人难解,白雪消停竖有横。象外仙山诸境趣,若非修炼蹑三清。