玉yù扑pū花huā--舒shū岳yuè祥xiáng
玉扑花。宋代。舒岳祥。花开压迳枝堪挽,花落铺阶雪不飘。茧老蛾成投绿水,香乾蝶散了长条。满地月明浓不扫,无人梅落怨难销。老人另有心中事,愧尔投瓜乏报瑶。