宝bǎo相xiāng花huā--舒shū岳yuè祥xiáng
宝相花。宋代。舒岳祥。春风不到上林花,流落民间日又斜。曾向玉堂承雨露,可堪金屋委尘沙。生来富贵由天分,到底风流出内家。莫讶绿繁伤手刺,幽贞难犯可吁嗟。