偈jì颂sòng二èr十shí五wǔ首shǒu--释shì如rú净jìng
偈颂二十五首。宋代。释如净。窦八布衫穿,大家出只手。横须弥为概,量大海为斗。生杀在前,收放在后,归功塞破虚空口。天童不敢相辜,甘作啼鸡吠狗。