逍xiāo遥yáo亭tíng独dú游yóu--孔kǒng武wǔ仲zhòng
逍遥亭独游。宋代。孔武仲。城上飞檐出百寻,回环古木自成阴。凉生白画收团扇,影入斜阳剪碎金。茂密却遮西望眼,逍遥未有北归心。渊明盛说家园趣,谁信吾园趣更深。