立lì春chūn日rì雪xuě--艾ài性xìng夫fū
立春日雪。元代。艾性夫。晓炉香剂已烧残,漫卷棕帘倚药栏。鞭底土牛方转燠,石边盐虎忽凝寒。有人剪彩娱羔酒,独我煎茶续菜盘。冰沍砚池呵未泮,东风到底入毫端。