鉴jiàn湖hú西xī岛dǎo言yán事shì--方fāng干gàn
慵yōng拙zhuō幸xìng便biàn荒huāng僻pì地dì,,纵zòng听tīng猿yuán鸟niǎo亦yì何hé愁chóu。。
偶ǒu斟zhēn药yào酒jiǔ欺qī梅méi雨yǔ,,却què著zhe寒hán衣yī过guò麦mài秋qiū。。
岁suì计jì有yǒu时shí添tiān橡xiàng实shí,,生shēng涯yá一yī半bàn在zài渔yú舟zhōu。。
世shì人rén若ruò便biàn无wú知zhī己jǐ,,应yīng向xiàng此cǐ溪xī成chéng白bái头tóu。。
鉴湖西岛言事。唐代。方干。慵拙幸便荒僻地,纵听猿鸟亦何愁。偶斟药酒欺梅雨,却著寒衣过麦秋。岁计有时添橡实,生涯一半在渔舟。世人若便无知己,应向此溪成白头。