春chūn日rì途tú中zhōng--廖liào行xíng之zhī
春日途中。宋代。廖行之。人家二月燕始归,春阴还近清明期。我行东指来江上,杰木夹径如旌旗。驱驰不惮百里远,解后时醉青帘垂。悬知故人隐山市,相见甫迩黄生眉。