和hé李lǐ生shēng九jiǔ日rì二èr首shǒu--胡hú寅yín
和李生九日二首。宋代。胡寅。骚客悲秋心易催,主人醪醴正时哉。登高何必仙家术,酬节聊凭笑口开。凤岭胜游诗自好,龙山高宴首空回。独余眇莽梁园念,想见黄花满吹台。