冬dōng至zhì有yǒu感gǎn--冯féng时shí行xíng
冬至有感。宋代。冯时行。萧辰俯仰及严冬,白发空云是至公。造雪不成天本恕,唤梅未醒句无功。可能人事无消长,只待天时有变通。节物相关愁似醉,一庭霜叶一窗风。