晚wǎn雨yǔ--郑zhèng刚gāng中zhōng
晚雨。宋代。郑刚中。连日午后雨,势欲漂茅屋。雨从炎海来,初不洗烦溽。残虹挂云端,落照明如烛。舍中不胜困,散步眺林簏。浑地一叶动,寂立类枯木。徘徊傍西檐,意颇不自足。举扇招微风,送这入修竹。