偶ǒu题tí--郑zhèng刚gāng中zhōng
偶题。宋代。郑刚中。轩前有修竹,穿纸入窗棂。清风动摇之,壁间影纵横。轩后有修竹,山花依以生。幽芳吐孤艳,不与翠色争。愚翁坐其间,万虑蠢不萌。不识动与静,但觉怀抱清。千古愧张藉,眼明心已盲。