吴wú山shān--汪wāng元yuán量liàng
吴山。宋代。汪元量。海枯龙去雨淋淋,羯鼓喧哗山禁林。虎士堕弢兵力倦,鸡人罢箭漏声沈。莺摇御柳春犹闹,燕蹴宫花雾转深。肠断木绵庵里客,可怜{左眉可阝}坞筑黄金。