重zhòng午wǔ山shān蹊qī独dú步bù--洪hóng咨zī夔kuí
重午山蹊独步。宋代。洪咨夔。扶病索清荫,循林步幽霏。花拈勃姑饭,草拾虾蟆衣。良药觞手是,壮容转头非。易补天上漏,难驻人间晖。寒暑递流斡,悲乐相因依。功名少终吉,富贵多危机。李泌语欲咽,屈平志空违。不如满引酒,举世知我希。