又yòu敬jìng和hé还hái家jiā自zì喜xǐ--洪hóng咨zī夔kuí
又敬和还家自喜。宋代。洪咨夔。溪山鱼鸟识车尘,风日温明试小春。黄帽青鞋安乐法,芋魁豆荚太平人。接篱倒着情怀放,蓬沓逢迎气味真。儿亦梦牵潭上菊。和香细嚼胜猩唇。