京jīng居jū秋qiū叹tàn--晁cháo说shuō之zhī
京居秋叹。宋代。晁说之。京居少蟋蟀,失我田园秋。何用外物感,不胜中心愁。少多王霸略,老窘衣食谋。神皋既绝分,蛮徼亦愿游。鹊飞徒绕树,坎止信乘流。顾惟尔青简,能令人白头。当年魏公子,今日无遗丘。出门何所从,垂泪且复收。