胡hú笳jiā曲qū··八bā拍pāi--文wén天tiān祥xiáng
胡笳曲·八拍。宋代。文天祥。只今年才十六七,风尘荏苒音书绝。胡骑长驱五六年,弊裘何啻连百结。愁对寒云雪满山,愁看冀北是长安。此身未知归定处,漂泊西南天地间。