松sōng江jiāng晓xiǎo晴qíng--杨yáng万wàn里lǐ
松江晓晴。宋代。杨万里。昨夜何缘不峭寒,今农端要放晴天。窗间波日如楼上,帘外霜风似腊前。近水人家随处好,上春物色不胜妍。皈时二月三吴路,桃杏香中慢过船。