春chūn尽jǐn感gǎn兴xìng--杨yáng万wàn里lǐ
春尽感兴。宋代。杨万里。春事匆匆掠眼过,落花寂寂柰愁何。故人南北音书少,野渡东西芳草多。荀借一风争作竹,鷰分数子别成窠。青灯白酒长亭夜,不胜孤舟兀绿波。