哭kū径jìng山shān策cè老lǎo--陆lù游yóu
哭径山策老。宋代。陆游。岌岌龙门万衲倾,翩翩只履又西行。尘侵白拂绳床冷,露滴青松卵塔成。遥想再来非四入,尚应相见话三生。放翁大欠修行力,未免人间怆别情。