秋qiū晴qíng出chū游yóu--陆lù游yóu
秋晴出游。宋代。陆游。雨余清冷近霜天,拄杖闲拖不挂钱。黄叶舞风初簌簌,碧渠通溜正溅溅。无情日驭工催老,耐事天公听放颠。薄暮行歌并湖去,有人偷样画臞僊。