夜yè归guī舟zhōu中zhōng作zuò--陆lù游yóu
夜归舟中作。宋代。陆游。意薄杨修唤小儿,孤舟自笑发成丝。放开痴腹无非梦,拈起幽怀总是诗。霜下忽惊桐叶尽,滩生更觉水声奇。余年那恨驱黄犊,除却为农百不宜。