春chūn晴qíng感gǎn兴xìng--齐qí己jǐ
连lián旬xún阴yīn翳yì晓xiǎo来lái晴qíng,,水shuǐ满mǎn圆yuán塘táng照zhào日rì明míng。。岸àn草cǎo短duǎn长zhǎng边biān过guò客kè,,
江jiāng花huā红hóng白bái里lǐ啼tí莺yīng。。野yě无wú征zhēng战zhàn时shí堪kān望wàng,,山shān有yǒu楼lóu台tái暖nuǎn好hǎo行xíng。。
桑sāng柘zhè依yī依yī禾hé黍shǔ绿lǜ,,可kě怜lián归guī去qù是shì张zhāng衡héng。。
春晴感兴。唐代。齐己。连旬阴翳晓来晴,水满圆塘照日明。岸草短长边过客,江花红白里啼莺。野无征战时堪望,山有楼台暖好行。桑柘依依禾黍绿,可怜归去是张衡。