余yú主zhǔ簿bù母mǔ挽wǎn词cí--苏sū轼shì
余主簿母挽词。宋代。苏轼。闺庭兰玉照乡闾,自昔虽贫乐有余。岂独家人在中馈,却因麟趾识关睢。云軿忽已归仙府,乔木依然拥旧庐。忍把还乡千斛泪,一时洒向老莱裾。