落luò花huā((七qī首shǒu))--羽yǔ素sù兰lán
落花(七首)。明代。羽素兰。一凭风势自徘徊,吹堕东篱成锦堆。无语对人羞粪土,有情留别向莓苔。掉头犹望君王幸,舞袖还随歌扇开。谁道赵家身似燕,不飞金屋委尘埃。¤