借jiè林lín可kě山shān韵yùn饯jiàn萝luó屋wū僧sēng--徐xú集jí孙sūn
借林可山韵饯萝屋僧。宋代。徐集孙。吟卷多题品,君齐贾岛才。闻风却竹瘦,载雨过湖来。交淡杯中水,儒酸叶底梅。便辞京口去,觅取近诗开。