山shān中zhōng松sōng--张zhāng鼎dǐng
枝zhī耸sǒng碧bì云yún端duān,,根gēn侵qīn藓xiǎn壁bì盘pán。。几jǐ经jīng良liáng匠jiàng顾gù,,犹yóu作zuò散sàn材cái看kàn。。
雪xuě积jī花huā开kāi少shǎo,,风fēng多duō子zi落luò干gàn。。空kōng存cún后hòu凋diāo色sè,,岁suì晚wǎn出chū林lín峦luán。。
山中松。唐代。张鼎。枝耸碧云端,根侵藓壁盘。几经良匠顾,犹作散材看。雪积花开少,风多子落干。空存后凋色,岁晚出林峦。