胡hú苇wěi航háng寄jì古gǔ剑jiàn--盛shèng世shì忠zhōng
胡苇航寄古剑。宋代。盛世忠。有人尺锦长安来,远寄宝匣手自开。红云紫气灿虚室,铗中青蛇鳞生苔。诚携掌握一挥动,瞬息天地兴风雷。少年志气老益壮,惟愿圣诏下九垓。厩中我有汗血马,与汝直北清氛埃。丈夫当为国雪耻,笑指经生真不才。