宿sù横héng山shān祷dǎo雨yǔ--林lín棐fěi
宿横山祷雨。宋代。林棐。寸心忧国原年丰,晓挈枫香入翠峰。幸有一坛瞻斗象,岂无尺水起渊龙。松风不住雨声碎,岚雾常随云气浓。原觅大瓢一滴水,三符需梦慰三农。