月yuè夜yè怀huái要yào叔shū刚gāng--梁liáng该gāi
月夜怀要叔刚。宋代。梁该。凉生秋雨霁,华月上疏林。因听落叶响,稍知秋意深。芳岁倏已徂,白发鬓边侵。故人渺何许,日夜怀微音。无由亲兰藻,何以慰冲襟。云中徒矫首,露下空长吟。