晚wǎn秋qiū山shān中zhōng--黄huáng复fù之zhī
晚秋山中。宋代。黄复之。琅然笑语响空山,两袖清风倚曲栏。木落顿惊秋色迥,竹高先觉晚西寒。年华流水声中去,世事浮云影里看。载酒登临真解事,人间不似醉乡宽。