春chūn日rì田tián园yuán杂zá兴xìng--方fāng德dé麟lín
春日田园杂兴。宋代。方德麟。绕畦晴绿弄潺湲,倚仗东风欲黯然。往梦更谁怜秀麦,间愁空自吒啼鹃。梨钥相种地力尽,花柳无私春色偏。白发老农独健在,一蓑牛背听鸣泉。