赓gēng韵yùn题tí精jīng舍shě--晁cháo子zi东dōng
赓韵题精舍。宋代。晁子东。数椽茅屋俯清溪,学者盈门所得栖。地僻任从云聚散,林深不碍日东西。巍巍道德千年在,凛凛声猷万古齐。遗像载瞻三太息,一庭烟草有余凄。