孤gū青qīng峰fēng--蔡cài元yuán厉lì
孤青峰。宋代。蔡元厉。琳馆松扉白昼扃,参鸾人去已冥冥。天开远画楼台古,地得遗丹草木灵。万壑野云晴酿雨,一池秋水夜涵星。麻姑仙驭今何在,槛外孤峰晚更青。